Historia

DRZEWIEJ

Warunki do życia na tych terenach powstały pod koniec epoki lodowcowej. Uchwytne ślady człowieka datowane są na okres 220-130 tys. lat przed naszą erą. Dowody zamieszkania ludzi na Żywiecczyźnie sięgają 9000-2500 lat przed naszą erą. Na górze Grojec w Żywcu odkryto zabytki kultury liczące około 2600 lat. Jednak o ciągłości osadnictwa mówić można dopiero od XIII wieku naszej ery. Osiedlały te tereny dwie grupy osadników: przybysze z Ziemi Krakowskiej wędrujący w górę rzek, gdzie w dolinach znajdowali żyzne gleby oraz Wołosi (Wałasi) – lud pochodzenia bałkańskiego, żyjący w koczowniczych grupach pasterskich. Na Żywiecczyźnie pojawili się pod koniec XV wieku. Zajmowali oni górskie hale i wyższe położenia górskie. To im zawdzięczamy część zwyczajów góralskich. Wsie należały do kościoła, szlachty lub króla.

Przez Laliki prowadzi jedna z dwóch najstarszych dróg handlowo -dyplomatyczneych pomiędzy Polską a Węgrami. Szlak prowadzący przez Przełęcz Zwardońską zapewne zaczął być używany od XIV wieku od powstania Żywca. Pod datą 1325 wymieniany jest urząd celny w Kisuckim Nowym Mieście gdzie wariantem było przejście przez przełęcz Zwardońską czyli też Laliki. Ciekawą pamiątką po tym szlaku jest nazwa osiedla Myto w Zwardoniu. Po pierwszym rozbiorze Polski w latach 80 XVIII w zbudowano trakt cesarski zwany Cysorką.

Państwo Żywieckie zaczeło się kształtować w 1467 r., gdy Król Kazimierz Jagielończyk przekazał Żywiec Piotrowi Komorowskiemu. W 1624 roku potomek Mikołaj Komorowski odstąpił państwo Żywieckie za 600 000 złoty królowej Konstancji żonie Zygmunta III Wazy. Potem ziemie te trafiły na jakiś czas w dzierżawę Wawrzyńca Wodzickiego, następnie Wielopolskich. Adam Wielopolski w 1838 r. sprzedał dobra arcyksięciu Karolowi Ludwikowi Habsburgowi. Żywieccy Habsburgowie od początku nastawiali się na gospodarkę leśną, wykupowali nawet od chłopów pola uprawne w celu zalesienia. Jednocześnie trwała intensywna eksploatacja. Wycinano dorodne lasy jodłowo – bukowe. Drewno tartaczne sprzedawano np. na budowę domów, a bukowe używano do opalania między innymi w hutach: w Węgierskiej Górce (założonej przez Wielopolskich) oraz w Złatnej. Na miejsce wycinanych lasów wprowadzano monokultury świerkowe, których nasiona pochodziły z Austrii.

W Lalikach, będących jeszcze częścią miejscowości Szare, na górze Szklankówka pod koniec II wojny światowej rozegrał się finał walk o wyzwolenie Żywieczyzny. Do dziś znajdują się tam niewybuchy. Są też pozostałości okopów i transzei. Wcześniej Niemcy przy pomocy mieszkańców zbudowali tu Zęby Smoka.

Laliki Powstały z wyodrębnienia się z miejscowości Szare w 1948 roku. Podobno poszło o las i wspólnoty leśne. Jednak na starych mapach np z lat 20 ubiegłego wieku widać przysiółki o nazwie Laliki. Nazwa pochodzi od popularnego nazwiska mieszkańców Lalik. Nazwa Lalki ma etymologię związaną z lalaniem czyli usypianiem.

Jeśli wpis ci się podobał i chcesz wesprzeć możesz postawić mi kawę https://buycoffee.to/ogrodnik/